Kiedy wskazane są badania magnetyczno-proszkowe MT?

Kontrola stanu materiałów, które mają być poddawane obróbce, a także sprawdzenie jakości uzyskanej po poszczególnych operacjach technologicznych, jak również procesy związane z oceną stanu technicznego i stopnia zużycia rozmaitych maszyn, urządzeń, instalacji oraz konstrukcji wymaga posłużenia się odpowiednią technologią gwarantującą wykrycie określonej kategorii defektów. Wśród technik wchodzących w zakres badań nieniszczących NDT dużą popularnością cieszy się weryfikacja z wykorzystaniem badania magnetyczno-proszkowego MT. Przekonajmy się, na czym ono polega i sprawdźmy, gdzie znajduje zastosowanie.

Na czym polegają badanie magnetyczno-proszkowe MT?

Badanie magnetyczno-proszkowe MT (Magnetic Particle Testing) polega na wykrywaniu zaburzeń rozkładu pola magnetycznego, które są powodowane przez pojawiające się w strukturze metalu nieciągłości. Procedura badawcza polega na umieszczeniu obiektu między biegunami magnesu oraz pokrycie go zawiesiną zawierającą sproszkowany materiał ferromagnetyczny. Po jej odparowaniu można zaobserwować obszary koncentracji proszku, wskazujące na istnienie defektów.

Gdzie stosuje się badania magnetyczno-proszkowe?

Badania magnetyczno-proszkowe mogą być prowadzone w przypadku materiałów ferromagnetycznych, a więc m.in. żeliwa, staliwa i stali, jak również stopów zawierających kobalt i nikiel. Sprawdzają się zarówno przy wykrywaniu nieciągłości powierzchniowych, jak i podpowierzchniowych. Weryfikuje się przy ich pomocy jakość spoin spawalniczych odlewów oraz elementów po obróbce plastycznej, poszukując nieciągłości. Służą też do kontroli stanu konstrukcji oraz maszyn i urządzeń przez wychwytywanie uszkodzeń zmęczeniowych np. w przypadku zbiorników, podpór czy rurociągów. Stosuje się je również do badania dużych powierzchni.