Parę słów o normach dotyczących składu chemicznego metali

Przygotowanie części lub elementów metalowych wymaga wyboru stopu o odpowiednim składzie. W celu zweryfikowania czy jest on właściwy, konieczna będzie analiza składu chemicznego materiału oraz porównanie otrzymanego wyniku z obowiązującymi przy danym zastosowaniu normami. Przekonaj się, jakie znaczenie ma zawartość poszczególnych pierwiastków i sprawdź, jakie normy wchodzą w grę.

Dlaczego skład chemiczny poszczególnych stopów ma znaczenie?

Metale używane w zastosowaniach przemysłowych jako materiały do wykonywania elementów maszyn, urządzeń, instalacji oraz rozmaitych konstrukcji nie są z reguły stosowane w postaci czystej, a jako stopy zawierające mieszankę różnych pierwiastków. Dotyczy to zarówno popularnej stali i jej poszczególnych gatunków, jak i metali nieżelaznych – stopów aluminium oraz miedzi np. konkretnych brązów i mosiądzów. Wynika to z faktu, że ich obecność poprawia parametry materiału w wybranym zakresie, przez co zwiększa się jego użyteczność. Z tego względu niezbędna jest odpowiednia klasyfikacja, oznaczanie, a także wykorzystywanie norm dla konkretnych wyrobów.

Jakie normy obowiązują w przypadku różnych gatunków metali?

Określenie składu metali na podstawie ich pobranej próbki, mające na celu ustalenie proporcji ilościowych znajdujących się w nim pierwiastków, wykonuje się zwykle za sprawą spektrografii metodą fluorescencji rentgenowskiej XRF. Na bazie uzyskanych wyników można dokonać podziału materiału – np. gdy chodzi o stal na podstawie normy PN–EN 10020:2003 „Definicja i klasyfikacja gatunków stali” oraz przyporządkowania do konkretnej normy właściwej dla danego zastosowania np. EN 10025:1993 dla stali ogólnego przeznaczenia czy PN-EN 10087:2000 dla stali automatowej. Ma to znaczenie dla wytrzymałości i żywotności wyrobu.